Schoenen om te zoenen.

Je onderdanen verdienen goede schoenen,  verder heb ik niet zo veel met schoenen.  Ze zijn niet weg te denken, je hebt ze nodig. Ik zal zeker nooit meer goedkope schoenen kopen. Ik heb mijn lesje geleerd.

Op goedkope schoenen krijg je blaren of ze slippen van je voeten.

Vroeger werd ik soms gepest door een zogenaamd vriendinnetje. Die zong altijd een heel vals liedje; ‘daar komt Hilje Koenen met haar gekke schoenen en haar gekke sokken, krijg de pokken’. Dan moest zij vreselijk lachen en iedereen lachte met haar mee. Het is niet dat ik gekke schoenen had, oh nee, mijn moeder zorgde er wel voor dat we altijd nette schoenen droegen. Het waren wel altijd degelijke schoenen.

We kregen slechts één paar die elke zaterdagavond keurig gepoetst werden voor de zondag. Mijn moeder ging met ons mee naar de winkel en we hadden totaal geen inspraak.  De schoenen moesten van leer zijn en lang mee gaan.

Ook de zolen moesten van leer zijn, zodat ze gemakkelijk verzoold konden worden. Schoenen met spekzolen, waren uit de boze, daar kreeg je zweetvoeten van. Later was er niet veel anders te koop voor ons budget.

Jaloers keken we naar de kinderen die lakschoentjes kregen. Oh, wat hadden we die graag gekregen. Dat zijn weggooi schoenen vond mijn moeder.

We kregen ook een paar kaplaarzen voor de regen. In de zomer droegen we gympies, open schoenen of slippers.

Alle schoenen stonden gewoon in de gang onder de kapstok, want in huis liepen we op sokken. Een klein gangetje vol schoenen.

Als je schoenen te klein waren werden ze doorgeschoven naar een jonger zusje. Ik kreeg altijd nieuwe omdat mijn oudere zus een grotere maat had.

Op een keer moesten mijn schoenen naar de schoenmaker en moest ik maar een dagje van school thuisblijven want op je sokken naar school dat kan natuurlijk niet.

Korte tijd later ging ik naar een andere school en daar werd ik nooit gepest om mijn schoenen of wat dan ook. In de zesde klas kreeg ik flatjes en daar was ik heel trots op. Flatjes waren op dat moment erg in de mode. Ze zaten weliswaar niet zo goed als de degelijke schoenen met veters en spekzolen die ik daarvoor droeg maar mooi waren ze wel.

Later toen ik zelf mijn schoenen kocht, droeg ik voornamelijk schoenen met een hakje, niet te hoog. Op hoge hakken zou ik hoogtevrees krijgen, zei ik altijd voor de grap. Ik heb een keer rode schoentjes gekocht in Spanje, die waren echt om te zoenen. Ik heb ze af en toe gedragen en daarna opgeborgen in een schoenendoos. Ik bewaar ze nog steeds als een schat.