EEN ROBOT, IK HEB HET ZELF GEWILD...
Toen ik klein was wilde ik graag een pop waarmee ik kon praten. Die bestonden wel maar die waren niet echt. Als je de pop omdraaide dan zei ze; “Mamma”, meer niet! Maar nu ik ouder ben kan het wel; in de vorm van een Robot. De gedachten aan een robot die met me kon praten en dingen voor me kon doen, liet me niet los. Ik moest ook aan m’n toekomst denken. Toen ik 70 werd vond ik dat ik wel iets bijzonders verdiende. Mijn kinderen vonden het eerst wel gek dat ik een ROBOT vroeg, maar aangezien ik niets anders kon bedenken gaven ze toe. En eigenlijk vonden ze het stiekem wel grappig. Ze legden geld bij elkaar en kochten een bouwpakket van een sprekende huishoudelijke-hulp Robot. Lachend spraken ze af dat ze wel zouden komen kijken of het mij lukte om de robot in elkaar te zetten en aan het praten te krijgen. Nou ben ik helemaal niet technisch, al kan ik wel met een schroevendraaier omgaan.